At

 

Ölümle dokundu at güne
Mecrasız subaşı hatıralar
Acıları ayaz kılıp kar
Uzak hatıralar rüzgarında
Ölü bir atla dokundu güne.

Acıyan elleriyle ağaç ve baba
Yürek kabartıyor güne.
Ellerinden geçiyor kör uzayan dal
İs kokan geceden güne
Ölü at dokunuyor arsız
Eflatun adımlı şehrin soyuna.

Kalp istasyonu. Beş taş oynayan korkular
At nefesiyle korkular
Peşinde çığlığı durgun şehrin.
Ah, ne yazık... 
Geceye abanan yorganı kar
Eyvandan öteye çığlık dokur
Çığ olur yine derin hep derin
Ölü atla devrilir gün güne.

Güne omuz yaslar kalp.
Savurup geçtikçe rüzgâr
Çarşaf çarşaf ölü.

Rüzgarın nefesinde.