Şehik

sensizken

göğün gömlekleri arasından

derimle ruhum arasından

cıvık ve delişmen bakışlardan başka

bir yer bulamıyorum

başıboşluğudur hüznün

geceyi karşıma koyan

 

ellerinden girilen kapılar kör

bakışını tutsak buldum baharlarda

sen oysa

sokaklar kadar sevecen

eteklerine yıkılan gürültüler kadar

suskun değildin

 

oysa sen

yürüdün mü malihulyalar gelirdi peşin sıra

jurnaller, gammazlıklar, bühtanlar gelirdi

sen yürürdün de ben sokakların farkına varırdım

farkına varırdı insanlar

ellerinden akan ırmakların

şimdi makam sensizlik
bestenin adı sensiz