Ne zaman şehre baksam

Ne zaman baksam şehre 

Dil susar kül akar 

Işık dökülür mevsim kayar 

Sözü sevda bilirim 

Gün yanarken 

Gün kanarken 

Ne zaman şehre baksam. 

Batan şehirdir gözlerimde kıymık 

Boğumsuz satıh bocasıdır ışık 

Anbean üzerime sarkan 

Şehirden daha karmaşık 

Minarelerde selâ: Aşk. 

Ne zaman şehre baksam 

Kıstıkça yaklaşır gözlerim 

Uzağa gül kokusu Günsüz şehre baktıkça yaprak 

Uzadıkça uzar korkusu 

Şehir ölü mekân

Ben baktıkça şehre. 

Kanla yur ellerini şose 

Üstünden geçer kahır 

Üstünde dağlar 

Şehre bir bakan pişman 

Şehri bir yakmayan 

Ben şehre bakmasam.