Susuyor

açılmamış kapılarla berk yüzün
göğ sonbahar yüreğin dal budak
seni yüreğinle koydum baş üzre
seni gitmelerle bildim çıkmazlarda
tam ortasında şehrin gül açtım
gül ortasında bahtım sen açtın
gül yaprağı kalp vuruyor sözlerin düşüyor
saçlarımda güz kırıntıları
kıvrımlarında gök, saçların ve ben
her kapının ardında ben
sende kayboluyorum
buna mutluluk diyor kuşlar.

bunu bilmezsin
dağlara düşer gibi kış ayrımsız
yaka açık bağır yanık
sessiz harflerle dikilmek kör kuyulara
seni bilmek yüz yıllık kuyularda
munis sarmaşık benim kapında.
seni sende biliyorum
adına mutluluk diyor kuşlar.

kim yayar yüreğini asya’ya
kimin uyur göğnünde sevdiceği
bozkır tezenesi yar diye eser gör yürek ne der
gör sevdiceğin ismi ne afettir
bunu biliyorum diye susuyor kuşlar.