Son Yazılar

Genizde güz

Gün güz. Genizde duman. Eller yanık.
Odunla kaynıyor yürek. Ocak odunla kaynıyor.
Salçaya ateşle yol veriyorum.
Bu geleneksel bir zevk. Güveç ana yüreği gibi kaynarmış. Salça kazanı ümmet yüreği.
Salçanın lavlarına rağmen köz sokulan patates aşkına acı, nihayet acıdır. Ateş hep ateş. Yanan eller ve yanan ağızla patates ömre çakılan mıhtır, çıksa da izini kaybetmez yürek.

Der demez çocuğun yaktığı naylonun eriyen damlaları akıyor ayak parmaklarıma. Sallanan çubuğun feryadıyla  boynuma sıçrayan ateş. Sonra.
Acı hülasadır.
Kırk yıla yayılan, serpilen, içirilen acı.
Ben acıyı gelir geçer sanırdım.
Her bakışmamızda aynı acı.

Çocuksam, salça kaynatan kadınların başları üstünden kurşunlar kayıyorsa, ateşse, isse, anne alışkanlığı ile yaşanan güz ise.

Genizde güz.

Hiç yorum yok