Ey

Kıymık beyazı ram nergisin yongası
Sessiz harflerle vurulmuş kalbe yaprak
Gençken kırılmış umudu, hâk olmuş tolgası
Tozu dumana katan sudan bilmiş toprak

Bir saysın, bir bilsin, bir küssün
Ta dilinden öpsün sözün büklüm gülü
Göğsü gül, nazı ölüm ile geçen gün
Devrilir dağa isyana akşam ölü.

Kısa hecelerle esniyor mevsim. Lâl.
Sırla açılıyor gece, sınır örüyor önce
Yemini üşüyen sarkıtında sim ü zülâl
Meczup kalbine düşüyor mücrimin sessizce

Ey nedir ki suya bakarak okunur dua
Ey bir ikindi akar saçlarından namdır Faruk
Ey efendimsin dize derman sun, aşk cana
Ey hüzünle gülsün gölgeler yürekler buruk.