Hem Oynamış Hem Ağlamış

İnsan kendisi için söylenmiş tek bir sözden ibarettir diyor Celaleddin Rûmî. Hayırla yad edilmek, iyi birisi olarak bilinmek, huzur ve sevgi ile gönüllere akıtılmak hayatın hülasası olarak kâr hanesine yazılan şeyler olsa gerek. Bizden sonra bizi nasıl anarlar bilmem fakat şu alıntıdaki ev sahibi ve onun çaresizliği suratıma şu sert kelimelerle haykırıyor: Mevla kimseyi ne merde ne namerde muhtaç eylesin. Çaresizlik yenir yutulur lokma değil ki.

Buyurunuz alıntıya ve muşahhas garipliğe: