Kırgınım diyorsun
Elim yanımda.
Dilim kös vuruyor.
Geceye yaslanıyorum sanki dağ.
Şiire konmuyor kuşlar, yıldızlar güne kaçmış.
Ben anlamlarını kaybetmiş kelimelerin elif basına dahi körüm.
Kırgınım diyorsun.
Bir vapurun ayakları suya değiyor.
Uzak mekanlardan biliyorum bunu.
Sonra bir çocuk ağlıyor; Yeni Camii'de merdivenleri gözyaşlarıyla ıslatıyor.
Güz esiyor.
Sen bakmadıkça göğe; anlamsızım.
Kırgınım diyorsun.
Amaçsız fırlıyor namludan kurşunlar.
Sessiz vakitlerin üzerinde emperyalist sesleriyle uçaklar.
Göğe bakmıyorsun; merhamet dilemiyor halklar, dudak büküyor şaibeli adalete.
Ardı ardına yıkılıyor ölümler.
Daldan dala direnç kırılıyor sokaklara.
Kapı.
Kör.
Kırgınım diyorsun.
Uzun uzadıya bakıyorum ayak izlerine yetimin.
Şehid akıyor yollar.
Sloganlar.
Göğün göğsü.
Ömrümün ağırlığı.
Kırgınım diyorsun.
Ben bilmiyorum bulutlarla yürümek nasıl bir yalnızlık...
Hiç yorum yok