Ey nefsim!

Ey nefsim!

Allah'ı anıyorsan
Allah da seni anacaktır.

Allah'ı bırakıp oruçlu ağzımızla uğraştığımız her şey bize bir vebal olarak döner.

Vebal yüklenecek güç ve kuvvette miyiz?

Allahsız güne uyanmak
Allahsız oruç tutmak
Allahsız fitre zekat vermek
Allahsız sofraya oturmak
Allahsız bir yetimin başını okşamak
Allahsız tok yatmak
Allahsız paylaşmak
Allahsız yaşamak
...

Ne kadar mümkün?

"Eğer Allah'ın size verdiği değeri merak ediyorsanız" buyuruyor İki Cihan Serveri, "Dönün bakın Allah'ın sizdeki değeri ne?
Siz Allah'a ne kadar değer veriyorsanız o da size o kadar değer veriyordur..."

Ey nefsim!
Takım tutmak gibi değil Allah'a dayanmak.

Allah'a dayanmak,
hayatın merkezine Allah'ı koymak,
Allah'la her daim olmak,

Ey nefsim!

Reklamlardan sonra başlayan film değil,
Son sürat kılınan teravih değil,
Alternatif turizm değil,
Muhafazakar etiketle anılmak değil,
Bilinçsiz kılınan namaz değil,
Aç kalınan oruç değil,
Kırıp geçirme değil,
Haksızlık etme hiç değil,
...

Ey nefsim!

Mesele…
Allah ile olmak…
Ve Allah için olmak…

Değil midir?