Ey Öfke

Kaddafi, Afrika krallarının kralı... Çölde doğdu. Sarayda yaşadı. Kanalizasyonda öldü. Kimin ahı kimde kalır ey Ulular? Kimin yaptığı yanına kar kalır? Bir deyin hele... Zalimlerin gözlerinde ibrete kapalı alıcılar.
Firavun etti, buldu.
Saddam etti, buldu.
Mübarek...
Kaddafi tilki idi, o da buldu.
Tilkilik de kâr etmedi ukala diline, kasılan bedenine. Dev aynasının ne kadar yalancı olduğunu bildi şimdi. Sahiden bildi. Dönüşsüz bildi. Yakinen bildi. Çare var mı şimdi Kaddafi için? Ne çare...
Peki Esad bilebilecek mi? O da kör, o da zalim, o da sonundan bihaber.
Ey Kaddafi,.. Ey bütün Kaddafiler...
Nerede gücünüz?

Makamınız?
Saraylarınız?

Askerleriniz, evlatlarınız, altınlarınız nerede?
Nasıl öldürüldünüz farkında mısınız?
Ey nefes alan zalimler, ölüler farkında olamazsa sizler farkında mısınız?
Hissenize düşen bir aks var mıdır Kaddafi'nin ölümünden size?
İbret alabilecek olsalar kendileri gibi kullanılıp atılan Saddam'ı görmezler miydi? Gözleri Allah mühürlemişse artık iş işten geçmiştir...

İşte.
Ve Allahu Ekber nidalarıyla kendi halkı tarafından linç edilen bir zalimin ibretlik sonu...
Bir heykel daha devrildi yüz üstü.
Bir resim daha ayaklar altında.
Bir öfkenin şiddeti daha göklerde...

Şimdi.
Libya'ya adalet gelecek mi şimdi?..
Ortada kalan cesetleri bile bir şerre sebep oluyor iken ey...
Yandaşları rövanş tohumları atıyor arza.
Irak'a bak ders al ey...
Irak'ın dar boğazı ortada ey Libyalı muhalifler...

Müslüman.
Öfkenin selinde bile Müslüman kalabilmeli.