Kâbe’de olmak vardı
Orada olmak vardı Yatsı safı tutulurken. İhramlar içerisinde yürek, yürek pür telaş. Yekpare mutmain. Allahu Ekber ile göğe süzülen ellere değmeliydi yağmur. Yağmurla vuslattı bu gece. Rahmetin mübarek yüzüydü yağmur. Kâbe yağmur idi. Yağmur Kâbe.
Yağmur altında alınlar secdeye aktı da bu gece bize ah düştü.
Yağmur altında berrak bir tahiyyata apak yağmur düştü. Parmaklar şehadette idi yağmur düşerken. Yağmur parmaktan imana düştü. Hamd’a düştü yağmur.
Ah dedi yürekler yağmura baktıkça Kâbe’de.
Bir çocuğun eli örtüsüne değdi de Kabe’nin yağmur mukabele etti. Çocuk güldü Kâbe’ye. Yağmur güle düştü. Çocukça hamd etti çocuk yağmura bakarak. Eli uzağında Kâbe, gökte rahmet, yürek çocuk… Çocuk mutlu olmasın da ne yapsın!...
Çocukça mutlu oldu çocuğun mutluluğuna şahid olan herkes. Sanki Kâbe en çok…
İhramdan süzülen yağmuru görseydin bugün. Bugün altınoluktan aktıkça yağmur suları, ihramdan süzüldükçe yağmur, arınma zamanı idi sanki. Arındı mü’minler .
Bize ah düştü.
Biliyor musun bu akşam Kâbe’de olmak vardı.
Hiç yorum yok