Kaçış

Canımdan akan ırmak
Akar toprak, hep toprak
Buğulanan her damla
Siner gönle çarparak.
Kimdi, sevgilim, yârim?
Sorarım ağlayarak
Gece soğuk, yıldızlar
Hatıralar hep berrak.
Zamanı yırtıp yârim
Geliyorsun şen şakrak.

Kolum, kanadım kırık

Küstü dalıma yaprak

Derde düştüm dostlarım

Dağlar ardından ırak

Unutulmuş sevgiler

Geldi hesap sorarak.

Sustum, hepsine sustum

Boynuma düştü orak.

Bir el tuttu rüyamda

Bad-ı saba salarak

Gel nereye kaçış, gel

Bak önün ardın çorak

Emanet ver dediler

Ruhum sardı kıskıvrak

Birkaç damla kan verdim

İçtiler hep kanarak

Yıktım sahneyi, kaçtım

Arandım tarak tarak

Korkular gölgem oldu

Gündüzler çok çok yırak

Martılar seslendi gel

Canını dahi bırak

Köpüklendi gözlerim

Denize oldum çırak

Geçmişten her sevgiye

Astım çalmaz çıngırak

Ebedi denen gerçek

Kaçmakta kıvrak kıvrak

Aman dedi gelecek

Yok mu nefeslik durak?

Koş dedim koşmana bak

Peşimde kalem, varak

Battım ruhuma, çıktım,

Derdlerim hala kıvrak

Kaybettim ondan beri

Çağırırım: İdrak, idrak

Ayak sesi geliyor

Şaha kalkmış bir kısrak

Ruhumun başı geçti

Taşıyor kırık mızrak.

Bir arzu ölüm gibi

Geliyor hey şen şakrak

Doymadım belalara

Susuzum, dertler uğrak.

Uçtu ayak altından

Ateş oldu oturak.

Durdu sonunda zaman

Sırtlandı beni Burak.

Kendi kendimden kaçış

Bitti, ölüm bularak!.. 
(12.07.1989)